28 Οκτωβρίου 1940
Τα θεμέλιά μου στα βουνά
και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στον ώμο τους
και πάνω τους η μνήμη καίει άκαυτη βάτος
Μνήμη του λαού μου σε λένε Πίνδο και σε λένε Άθω
Κυρίες
και κύριοι συνάδελφοι,
Αγαπητοί μαθητές
Σαν μεθαύριο, πριν από 61 χρόνια, η φασιστική- τότε- Ιταλία κήρυξε τον πόλεμο
στη χώρα μας κι άρχισε έτσι να γράφεται μια ακόμη σελίδα της νεότερης Ιστορίας
της, την οποία και βρισκόμαστε εδώ σήμερα για να θυμηθούμε.
Μια σελίδα τόσο ένδοξη στην αρχή της, όσο και άδοξη στην κατάληξή της, που ήταν
ο εμφύλιος σπαραγμός.
Γιορτάζουμε ακόμα σήμερα τη σημαία της πατρίδας μας το γαλανό και τ’ άσπρο, το
φως του τόπου μας και τον ουρανό του, χρώματα που στις μέρες μας αποϊεροποιήθηκαν και ξεθώριασαν και υψώνουμε μόνο σημαίες
από νάυλον, ποδοσφαιρικές και κομματικές.
Θυμάμαι πριν από οχτώ χρόνια στο προαύλιο του Οικονομικού Πανεπιστήμιου της
Αθήνας, στη διάρκεια μιας συμπλοκής ανάμεσα στα λεγόμενα ΜΑΤ και τους
λεγόμενους Αναρχικούς, οι τελευταίοι έκαψαν μπροστά στις κάμερες και μια σημαία
Ελληνική.